De voetballerij bracht mij naar dorpen waar mijn elftal tegen boerenjongens speelde op velden die lagen tussen weilanden met koeien. Het viel mij op dat het land de geur van koeien overneemt. Ik ontdekte dat er hiërarchie onder koeien bestaat en dat het geloei tegen melkenstijd toeneemt. Al waren het tot nu toe mijn enige beelden, koeien fascineerden en intrigeerden mij. De verhuizing naar een buurtschap waar uitsluitend veehouders met hun gezinnen woonden, bracht mij niet alleen in een andere wereld maar ook dichter bij het vee. Het was al gauw bij de buren bekend dat ik om middernacht stopte met schilderen. Heel wat keren onderbrak ik ‘s avonds na een belletje mijn werk, kroop in een overall en stond, lag of knielde even later met de veehouder achter een kalvende koe. Deze herhaalde gebeurtenissen brachten mij ertoe op een landbouwschool een avondcursus veeverloskunde te volgen.
Bij mijn uiterwaardwandelingen hielp ik een stel pinken (ongeveer 1 jaar oud) dagelijks aan water, omdat de mechanische waterpomp veel te stroef werkte voor de jonge dieren. Het met de hand aandrukken gebeurt in gebukte houding en daar voel ik ineens met een beuk een enorm gewicht op mijn rug komen. Ik kon met moeite mijn evenwicht houden en mij bevrijden van die tochtige pink. Een beetje beschamende vertoning; ongetwijfeld heeft iemand dit tafereel vanaf de dijk mogen gadeslaan.
Groningen-based painter, illustrator and author Wim Romijn enjoys international fame as a horse painter. He also paints farm animals and wildlife. His designs and illustrations served to make greetings cards, calendars, posters, embroidery kits, portfolios and giclées.
In the picture books Het Werkpaard (1990), the..
Read more…