Power to the wind by Costas Ganasos

About "Power to the wind"

by Costas Ganasos

About the artwork

Door het droogmalen van de Schermeer en de latere bemaling van de droogmakerij waren aanvankelijk 52 rietgedekte watermolens van het type achtkante binnenkruier nodig. In iedere molen bevond zich een scheprad met een middellijn van zes meter, waarmee een opvoerhoogte van ongeveer 1 meter kon worden bereikt.

molen4De molenaar was in staat om met de zeilen in te spelen op de wisselvalligheid van de windkracht en met het draaien van de kap het krimpen en ruimen van de wind te volgen. Vooral de houten roeden (wieken), de houten as en het houten scheprad hadden een zeer beperkte levensduur en vormden een grote kostenpost. Door de eeuwen heen werden voortdurend technische verbeteringen aan de molens aangebracht. Zo werden de houten roeden en bovenassen door (giet)ijzeren exemplaren vervangen. In 1850 werd een aanvang gemaakt met het realiseren van de belangrijkste verbetering door het houten scheprad te vervangen door een houten vijzel. Dit grootschalige project werd over een periode van meer dan 25 jaar uitgevoerd.

Omdat verwacht werd dat de opvoerhoogte van een vijzel veel groter zou zijn dan die van een scheprad terwijl de capaciteit ten opzichte van een scheprad bij gelijke windsterkte niet zou afnemen, werd de bemaling ter plaatse van de huidige Museummolen bij wijze van proef met twee molens minder (één trap) uitgevoerd. Daarmee werd hier de scheprad-drietrapsbemaling van de binnenboezem vervangen door een vijzel-tweetrapsbemaling. De gunstige ervaringen met de vijzelmo